Hayatta en şaşırdığım ve hayal kırıklığına uğradığım anlardan birisi de kahveyi kendimden geçerek içtikten sonra boş kahve bardağına uzanıp ''Ne zaman içtim ki lan ben bunu?'' diye soru sorarken bulmak kendimi.
Cin: Ulan ben de kuru mamamı bitirdikten sonra aynısını hissediyorum. Hani bana anlayış? O şok ve üzüntüyle o kadar kuru mama istiyorum, yalvarıyorum, türlü türlü cilveler yapıyorum, anlayan yok ki. ''Az önce verdim, ne kadar obursun.'' diyorsun. Peki ben sana hiç diyor muyum, kendine yeniden kahve için ocağa su koyarken, ''Az önce içtin, kısır olacaksın, bu gidişle çocuğun olmaz ilerde, ne kadar da tiryaki olmuşun.'' diye. Haksızlık değil mi bu?
Bencede.
YanıtlaSilBundan sonra kahveyi azaltmayı düşünüyorum zaten. Çok üstüme geliyorlar :)
YanıtlaSilHaha Cin'ini yerim ya :D
YanıtlaSilnot: ben de tiryakisiydim. Şu tek içimliklerden tonla alıyor, dershane dönüşü stresten kafaya dikiyordum :P
'-di' diyorsun; ama ben '-yor' diyorum :P Vazgeçmem mümkün değil, zaten bende stres de yapmıyor. Cin'i de yanına kıtlama yapıyorum :D
YanıtlaSil